Kartal escort sahilinde gece rüzgârı sert esiyordu. Denizden gelen tuzlu hava, yirmi üç yaşındaki Ayşe’nin yüzüne çarpıyor, saçlarını savuruyordu. Kaldırımların ıslak taşlarında adımlarını sessizce atıyor, sokak lambalarının titrek ışığında yorgun ve hüzünlü yüzünü anal görüyordu. Bu sokaklar onun için hem yaşam alanı hem de bir mücadele meydanıydı; her adımda hayatın yükünü omuzlarında hissediyordu.
Ayşe, genç yaşta hayat kadını olarak çalışmak zorunda kalmıştı. Bu hayatı seçmemişti; ailesinin ekonomik sıkıntıları, eğitimsizliği ve çevresindeki ilgisizlik onu bu noktaya sürüklemişti. Liseyi tamamlamadan İstanbul’a gelmiş, umut dolu bir gelecek hayal etmişti. Ancak şehir onu acımasızca karşılamış, kısa süreli işler ve güvensiz ortamlarla mücadele etmek zorunda bırakmıştı. Artık geceleri çalışıyor, gündüzleri ise Kartal vip escort küçük odasında bedenini ve ruhunu toparlamaya çalışıyordu.
O gece Kartal sokakları sessizdi. İnsanlar evlerine çekilmiş, sahile yaklaşan tek tük araç geçiyordu. Ayşe, sahil boyunca yürürken dalgaların kıyıya vurma sesini dinledi. Her dalga, içindeki yalnızlığı ve karışıklığı bir nebze milf olsun hafifletiyordu. Ama ne kadar derin nefes alsa da hayatın yükü hâlâ omuzlarındaydı. “Bir çıkış yolu olmalı,” diye fısıldadı kendi kendine. İçindeki umut kırıntısı, yıllarca süren karanlığa rağmen hâlâ canlıydı.
Sahile inen taş merdivenlerden birine oturdu. Ellerini dizlerine bastı, başını hafifçe öne eğdi. Gözlerinden sessizce yaşlar süzüldü. Bu sokaklarda kendine ait hiçbir şey yoktu; ama içindeki direnç hâlâ ayaktaydı. “Ben buraya ait değilim,” diye fısıldadı. “Ama bir gün… bir çıkış yolu bulacağım.”
O sırada yanına yaşlı bir kadın yaklaştı. Elinde termos vardı ve sıcak bir sesle, “Evladım, gece çok soğuk. Bir bardak çay ister misin?” dedi. Ayşe önce tereddüt etti. İnsanlar genellikle kendi derdindeydi ve kimse cimcif ona yardım etmezdi. Ama kadının gözlerindeki yargı yoktu; sadece sıcak bir merhamet vardı.
Bir yanıt yazın