Ben Esra. 27 yaşındayım. İstanbul’un Kartal ilçesinde, kayalık sahillerle gri apartmanlar arasında sıkışmış bir hayatta yaşıyorum. Bu şehirde herkes bir yerlere yetişmeye çalışırken, ben sadece hayatta kalmaya çalışıyorum.
Aslen Ordu’luyum. Küçükken Karadeniz’in hırçın dalgaları korkuturdu beni. Şimdi o korku yerini başka bir şeye bıraktı: Geçinememek, yalnız kalmak, unutturulmak. İstanbul’a umutla geldim ama umut burada çok pahalı.
Kartal’da bir medikal firmasında çalışıyorum, asgari ücretin biraz üstünde bir maaşla. Sabahları metroya binmeden önce simitçiden sadece çay alıyorum artık, çünkü her şey pahalı. Kartal escort eve geldiğimde küçük bir odada battaniyeye sarılıp televizyonu sessizce açıyorum. Gürültü bile yoruyor bazen.
Deniz kıyısına yürüyerek iniyorum arada. Martılar bağırıyor, insanlar koşuyor, ben ise sadece duruyorum. Durmak bile lüks aslında. Esc çünkü durduğumda düşünmeye başlıyorum. Neden bu kadar yoruldum? Neden kimse bu yorgunluğu fark etmiyor?
Kadın olmak zaten başlı başına zor. Bir de genç ve yalnızsan, bu şehir seni ya şekillendiriyor ya da silmeye çalışıyor. Ama ben silinmeyeceğim. Kartal escort çünkü her sabah kalkıp o hayatın içine yürümek bile bir dirençtir. Bir gün her şey düzelecek demiyorum artık. Ama belki ben güçlendikçe, bu hayat beni ezemez hâle gelir.
Ben Esra. 27 yaşındayım. Kartal’da yaşıyorum. Az konuşuyorum, çok düşünüyorum. Ama hâlâ buradayım. Ayaktayım. Ve bu bile başlı başına bir hikâye.
Bir yanıt yazın