Ben Elif. 21 yaşındayım. Pendik escort arka sokaklarında, yokuşu bitmek bilmeyen bir mahallede yaşıyorum. Evin duvarları çatlak, sobası duman kaçırıyor, ama alıştım artık. Çünkü hayat, bazen alışmakla baş eder.
İstanbul Üniversitesi’nde sosyoloji okuyorum. Pendik’ten okula gitmek, çoğu sabah bir sınav gibi. Otobüsler tıklım tıklım, yollar gergin. Ama yine de giderim; çünkü kendimi kurtarabileceğim tek yer orası. Kütüphanede bir saat geçirmek, bana gün boyu yetecek kadar nefes verir.
Çocukluğum zor geçti. Babam erken yaşta vefat etti. Annem temizlik işlerine gitti yıllarca. Ben de liseye giderken apartman temizledim, bulaşık yıkadım. Şimdi üniversitedeyim ama geçim derdi bitmiyor. KYK kredisi yetmiyor. Çoğu zaman okul çıkışı Pendik sahiline inip telefonla yemek siparişi alıyorum, bazen paket taşıyorum. Kimi zaman da daha sessiz kalan, ama daha çok kazandıran işler yapmak zorunda kalıyorum.
Seni Bekliyorum
İnsanlar dışarıdan bakınca anlamıyor. “Gençsin, okula gidiyorsun, ne güzel işte” diyorlar. Ama o okulun kapısına varmak için nelerden geçtiğimi bilmiyorlar. Hayat her gün bir seçim sunuyor. Ve bu seçimler bazen sana ait olmuyor, sadece şartların seni oraya itiyor.
Pendik sahilinde oturduğumda, önümde Marmara Denizi… Göz alabildiğine mavi, ama içimdeki boşluk kadar sessiz. Denizin sesine karışan martı çığlıkları, içimde bastıramadığım haykırışlar gibi. Yalnızım çoğu zaman. Ama alıştım buna da.
Ben Elif. 21 yaşındayım. Hayatım, başkalarının göremediği bir sabırla örüldü. Güçlü değilim belki, ama inatçıyım. Hayallerimi bir kenara koymadım. Bir gün kendi ayaklarımın üzerinde duracağım. Belki burada, belki bambaşka bir yerde… Ama kendim olarak.
Pendik escort dar sokaklarda yürürken her adımda kendimi yeniden kuruyorum. Çünkü bazen var olmak, başlı başına bir direniştir.
Bir yanıt yazın