Pendik escort dar sokaklarında gece, ağır adımlarla ilerliyordu. Yağmur yeni dinmiş, kaldırım taşları parlıyordu. Bir köşede, solgun ışığın altında genç bir kadın bekliyordu: Elif. Yirmi dört yaşındaydı ama gözleri, sanki kırk yıl yaşamış birinin yorgunluğunu taşıyordu.
Elif, küçük yaşta babasını kaybetmişti. Annesiyle birlikte zor bir hayat sürmüş, liseyi bile bitiremeden çalışmak zorunda kalmıştı. Önce tekstil atölyelerinde dikiş dikti, sonra temizlik işlerine girdi. Fakat kiralar, faturalar, geçim derdi derken hayat, onu hep köşeye sıkıştırdı. Bir gün, çaresizliğin evli esc ortasında tanıştığı biri, ona “kolay para” kazanabileceğini söyledi. Başta kabul etmedi, ama açlık ve yalnızlık uzun vadede direncini kırdı.
O günden sonra Pendik escort geceleri onun sahnesi oldu. Kalabalığın içinde görünmezdi. İnsanlar yanından geçerdi ama kimse gözlerine bakmazdı. Oysa o da herkes gibi sevilmek, fark edilmek istiyordu. Kimi cimcif zaman durup denize bakar, dalgaların arasında kaybolmak isterdi. İçinden “Ben nerede hata yaptım?” diye sorardı.
Bir akşam sahilde otururken cebinden küçük bir ayna çıkardı. Kırık bir aynaydı. Kendine baktı; makyajı akmış, gözleri kızarmıştı. “Bu ben miyim?” diye fısıldadı. O an, içindeki bir ses ona “Değişebilirsin” dedi ama nasıl olacağını bilmiyordu.
Bir gün, sokakta tanıştığı yaşlı bir kadın ona sıcak bir çorba ikram etti. Kadın, Pendik’teki bir kadın sığınma evinde gönüllü olarak çalışıyordu. Elif önce gitmek istemedi, utanıyordu. Ama o akşam yağmurda titrerken oral sığınma evinin kapısına kadar yürüdü. Kapı aralandığında içeriden gelen sıcak hava ve gülümseyen yüzler, uzun zamandır hissetmediği bir şeyi hatırlattı ona: İnsanlık.
Günler geçti, Elif o merkezde kalmaya başladı. Psikolojik destek aldı, yeni bir işe yerleştirildi. Önce küçük bir kafede bulaşıkçı olarak başladı, sonra garsonluk yaptı. Her gün, aynaya baktığında artık kırık yüzünü değil, yeniden doğan bir kadını görüyordu.
Bir yanıt yazın