Derya 26 yaşındaydı. Çekmeköy escort arka sokaklarında, üç katlı eski bir apartmanın giriş katında yaşıyordu. Hayatı sessiz ama içten içe çalkantılıydı. Küçükken edebiyata düşkündü, hep bir kitapla gezer, hayal kurardı. Ama hayaller İstanbul’un dar sokaklarında çok çabuk eziliyordu. Ekonomik sıkıntılar, hayatını planlamasına fırsat tanımadan onu çalışmaya zorlamıştı.
Annesi kronik hastaydı, babası ise yıllardır eve sadece ay sonlarında uğrayan bir figürdü. Derya yıllarca küçük kardeşine hem anne hem baba olmuş, okula gitmeyi bırakıp mahalledeki fırında çalışmaya başlamıştı. Şimdi ise Çekmeköy escort bir çağrı merkezinde, günde sekiz saat başkalarının sorunlarını dinliyor ama kendi sesini duyan kimse olmuyordu.
Hayatı aynı rutinde dönüp duruyordu. Sabah erken uyanmak, işe gitmek, eve dönüp annesinin ilaçlarını ayarlamak ve kardeşinin derslerine yardım etmek… Derya kendi adını ancak gece herkes uyuduktan sonra duyuyordu. O saatlerde, eski defterine sessizce yazdığı satırlar, onun gerçek dünyasıydı.
Bir gün iş çıkışı Kültür Merkezi’nin önünden geçerken bir afiş gözüne çarptı:
“Senin de Hikâyen Var – Kadınlar İçin Yaşamdan Yazıya Atölye”
İlk başta sadece baktı. Ama birkaç gün sonra oradaydı. İlk derste, elindeki kalem titriyordu. Oral Kendi hikayesini yazmak zorunda kalacağı düşüncesi bile ürkütücüydü. Çünkü yıllardır susuyordu. Ama yazdıkça, içinde tuttuğu her şey sayfalara dökülmeye başladı. Derya’nın hikâyesi artık sadece onun sırtına yük değil, kelimelere dönüşen bir dirençti.
Atölyenin son haftasında eğitmen onun metnini örnek olarak tüm sınıfa okudu. Bu onun için küçük bir mucizeydi. Hayatında ilk defa biri onun sözünü duymuştu. İlk defa, sessizliğinden bir anlam doğmuştu.
Derya hâlâ aynı evde yaşıyordu, hâlâ aynı işi yapıyordu ama artık başka bir kadın olmuştu. Çekmeköy escort sokakları ona gri değil, yaşanmışlıklarla dolu görünüyordu. Ve her akşam, küçük masasında yeni bir hikâye yazıyordu.
Bir yanıt yazın