Nazlı, 22 yaşındaydı. Her gece Üsküdar escort sahilinde Kız Kulesi’ne bakarak iç çekiyor, sabaha karşı Karacaahmet Mezarlığı’nın sessiz sokaklarına karışıyordu. Onu görenler vardı, ama kimse gerçekten bakmazdı. İnsanlar onun ne yaptığını biliyordu, ama neden orada olduğunu bilmiyordu. Çünkü onun adı sadece bir etiket haline gelmişti: hayat kadını.
Nazlı, Tokat’ın küçük bir köyünde doğmuştu. Yoksul ama umutlu bir çocuktu. Babası tarlada çalışır, annesi hasta yatağında yatardı. Okula gitmek istese de çoğu milf zaman kardeşlerine bakmak zorunda kalırdı. 16 yaşında ailesine yük olmamak için İstanbul’a geldi. Amacı çalışmak, para biriktirip ailesine yardım etmekti. Ama hayat sandığı gibi değildi.
Önce bir lokantada işe başladı. Uzun saatler çalıştı, çoğu zaman aç kaldı. Üç ay geçmeden işten çıkarıldı. Parasız, evsiz kaldı. Bir gece Salacak seks sahilinde bankta otururken yanına bir kadın yaklaştı. Gülümsedi, “İstersen sana kalacak yer ayarlarım” dedi. Nazlı, çaresizliğin en derin yerindeydi. O gece o eve gitti. Ertesi gün, artık geri dönülmesi zor bir yolda yürümeye başlamıştı.
Üsküdar escort seçmesinin sebebi, buranın sessizliği ve geçmişin kalın duvarlarının arkasına saklanabilmesiydi. Geceleri, sur diplerinde beklerken gözleri Kız Kulesi’nde olurdu. Belki bir gün, o kuleye bir müşteri değil, misafir olarak bakabilirdi…
Bir sabah Mihrimah Sultan Camii’nin avlusunda otururken bir sosyal çalışmacı yanına yaklaştı. Eline bir broşür verdi:
“Kadın Dayanışma Evi – Barınma, eğitim ve yeniden başlama desteği.”
Nazlı önce inanmadı. Ama ertesi gün o kapıyı çaldı. İçeride onu karşılayan kadın, “Hoş geldin. Burada seni yargılamıyoruz,” dediğinde Nazlı, gözyaşlarını tutamadı.
Bir yanıt yazın